 | Nasza twórczość/Our stuff |  | | | | |  | |  |
| Nasze Teledyski/Our Videos | | | | | | | | |
| Użytkowników Online | | | |  Gości Online: 2
Brak Użytkowników Online
Zarejestrowanch Uzytkowników: 7,389
Najnowszy Użytkownik: shoi
|
| | | | |
| Our Desiderium Intimum Videos | | | | | | | | |
|
| THE LIGHT ENTHRALLED BY THE DARKNESS | | | | | | | | |
| Greek Chapter 2 - "Barely breathing" Part 1 | | | | 2. Barely breathing
I'm falling apart
I'm barely breathing
With a broken heart
That's still beating*
Ο Χάρι έτρεξε στους διαδρόμους του Χόγκουαρτς σαν να ήθελε να ξεφύγει από τον εαυτό του. Μπήκε στις πρώτες τουαλέτες που βρήκε, έσκυψε πάνω από τον νιπτήρα και έκανε εμετό. Μόνο όταν σταμάτησε να κάνει εμετό σταμάτησε το σώμα του να τρέμει. Ξέπλυνε το πρόσωπο και το στόμα του και κοίταξε το είδωλό του στον καθρέφτη. Βλέπωντας το χλωμό του πρόσωπο, άκουσε την ηχώ από τα δικά του λόγια, που έρχονταν πίσω σ’ αυτόν με αυξανόμενη δύναμη και σφοδρότητα, χτθπώντας τον όλο και πιο επώδυνα κάθε φορά:
... ενώ με παίρνεις ...
Έσφιξε τα χέρια του στην άκρη του νιπτήρα, οι αρθρώσεις του ασπρίζοντας.
Πάρε με, Σέβερους.
Ο Γκρίφιντορ χτύπησε το τρομοκρατημένο είδωλό του στον καθρέφτη με τη γροθιά του, συντρίβοντάς τον σε κομμάτια, κι έσπασε τη σιωπή με μια βραχνή κραυγή. Θραύσματα γυαλιού έσκισαν το χέρι του και θρθμματίστηκαν στο πάτωμα. Αγνοώντας το αίμα και τον πόνο, έπεσε από το νεροχύτη στο παγωμένο πάτωμα, όπου κουλουριάστηκε και άρχισε να κλαίει απελπισμένα με λυγμούς.
Αυτό δε μπορεί να είναι αλήθεια! Δεν μπορεί! Είναι τρελό! Ο Σνέιπ πρέπει να πρόσθεσε κάτι στο φίλτρο της Ερμιόνης. Ήθελε να με ταπεινώσει, να με δυσφημίσει. Το είχε σχεδιάσει από την αρχή. Πάντα με μισούσε.
Στα μάτια του Χάρι εμφανίστηκε το πρόσωπο του καθηγητή, να εκφράζει την ίδια κατάκπληξη που εστάνθηκε και ο Γκρίφιντορ. Ωστόσο, έδιωξε γρήγορα αυτό το όραμα.
Ναι, είμαι βέβαιος ότι ήθελε να με ταπεινώσει. Και τα κατάφερε. Επιτέλους! Πόσο σκληρός μπορεί να είναι; Τι είδους άνθρωπος πρέπει να είναι για να κάνει κάτι τέτοιο; Τελικά κατάφερε να βρει έναν τρόπο ... για να με κάνει να σπάσω.
Ο Χάρι κουλουριάστηκε ακόμη περισσότερο, ακουμπώντας το κεφάλι στα γόνατά του.
Δεν θέλω να τον δω! Δεν θέλω να τον ξέρω! Δε θα τον κοιτάξω ποτέ ξανά στο πρόσωπό του! Δεν το αξίζει! Από τώρα και στο εξής, ο Σέβερους Σνέιπ δεν θα υπάρχει πια για μένα!
Το είδαν όλοι... Πόσο θα πρέπει να γέλασαν. Ο Χάρι Πότερ, Το Αγόρι Που Έζησε, του οποίου η βαθύτερη επιθυμία είναι ο μισητός από όλους τους μαθητές, λιγδιάρης Καθηγητής των Φίλτρων. Ίσως ακόμα δημοσιευτεί στον Ημερήσιο Προφήτη. Γνωρίζοντας τον Μαλφόι, πιθανότατα έτρεξε να το πει σε όλους τους Σλίθεριν που δεν το είχαν δει, ακόμα και στον πατέρα του, το οποίο, χωρίς αμφιβολία, θα οδηγήσει στις εφημαρίδες.
Ο Χάρι αισθάνθηκε, για άλλη μία φορά, σαν να πρέπει να κάνει εμετό.
Ω, Μέρλιν, πώς με κοίταζαν... Ακόμη και ο Ρον και η Ερμιόνη. Τώρα πώς θα τους ξανακοιτάξω στα μάτια; Πώς μπορώ να εξηγήσω; Κανείς δεν θα με πιστέψει. Κανείς. Αυτό είναι το τέλος των πάντων. Όλων όσων είμαι.
Ο νεαρός άντρας ατένιζε σ’ ένα σημείο στον τοίχο. Τα μάτια του ήταν άδεια και δεν έβλεπαν τίποτα, σαν να έπλεε σε μια θάλασσα αναμνήσεων τώρα, βλέποντας τις εικόνες που τον έφεραν ως εδώ. Μετά από μια στιγμή, μια λυπημένη σκιά ενός χαμογέλου εμφανίστηκε στο πρόσωπό του.
Εγώ και ο Σνέιπ; Αυτό πρέπει να είναι κάποιο αρρωστημένο αστείο! Τον μισώ! Πάντα τον μισούσα! Ακόμη και το γεγονός ότι έσωσε τη ζωή μου δεν αλλάζει το γεγονός ότι είναι ο πιο αηδιαστικός, ο πιο μοχθηρός και ο πιο χυδαίος μπάσταρδος στον κόσμο!
Έχεις τα πιο όμορφα μάτια του κόσμου.
Ο Χάρι, απελπισμένος, κάλυψε τα αυτιά του με τα χέρια του, επιθυμώντας να πνίξει την ηχώ η οποία εξακολουθούσε να επιστρέφει σ’αυτόν βασανίζοντάς τον. Και κάθε φορά που επέστρεφε έφερνε μόνο περισσότερη δυστυχία και πόνο.
Οχι, δεν συνέβη ποτέ. Δεν θα μπορούσε! Ήταν μόνο ένα όνειρο. Σε λίγες στιγμές θα ξυπνήσω και όλα θα είναι όπως ήταν πριν. Θα πρέπει να ονειρεύομαι!
Το μυαλό του, προκειμένου να απαλύνει τον πόνο, άρχισε να αρνήται όλα όσα συνέβησαν. Αλλά δεν βοήθησε καθόλου. Ο πόνος στο τραυματισμένο χέρι του ήταν πολύ πραγματικός. Τα δάκρυα που άστραφταν στα μάγουλά του ήταν εξίσου πραγματικά με το κρύο, πέτρινο πάτωμα στο οποίο καθόταν. Όλα ήταν αλήθεια. Απίστευτα και γαμημένα, όμως ακόμα αλήθεια.
Έκρυψε το πρόσωπό του στα χέρια του, θέλοντας να διώξει τις χτυπητές εικόνες και λόγια που τον μάστιζαν, θέλοντας να τα κρύψει σε μια σκοτεινή, ήσυχη, ασφαλή γωνιά του μυαλού του, σε ένα μέρος όπου κανείς δεν θα τα βρει ποτέ.
Ξεκίνησε. Άκουσε βήματα στο διάδρομο.
Τα μαθήματα είχαν τελειώσει και οι μαθητές γέμιζαν τους διαδρόμους μαζικά, το βουητό των γέλιων τους επαναφέροντας τον Χάρι στην πραγματικότητα. Πετάχτηκε αμέσως από το πάτωμα, σκουπίζοντας γρήγορα τα δάκρυα με το ματωμένο χέρι του.
Κοίταξε με φόβο στην πόρτα.
Δεν μπορούσαν να τον πιάσουν. Έπρεπε να κρυφτεί κάπου όπου κανείς δεν θα τον έβρισκε!
Κοίταξε γύρω του στο δωμάτιο, απεγνωσμένα, και στη συνέχεια, γλιστρώντας σε μερικά από τα σπασμένα γυαλιά που βρώμιζαν το πάτωμα, έτρεξε μέσα σε μια από τις καμπίνες και κλείστηκε μέσα, ακριβώς τη στιγμή που η πόρτα των τουαλετών άνοιξε τρίζοντας σιγανά και κάποιος μπήκε μέσα.
«Χάρι, είσαι εδώ;» Ήταν η φωνή της Ερμιόνης.
Ο Χάρι, καθισμένος στο καπάκι μιας τουαλέτας με τα πόδια του τραβηγμένα πάνω, έκλεισε τα μάτια του και κράτησε την αναπνοή του.
«Φίλε, γνωρίζουμε ότι είσαι εκεί. Έχουμε τα πράγματά σου.» Η φωνή του Ρον ήταν ήσυχη και νευρική. «Αν θέλεις, μπορούμε να τα αφήσουμε εδώ και να τα πάρεις... ή κάτι τέτοιο.»
«Ρον!» τον επέπληξε η Ερμιόνη με έναν ψίθυρο, και στη συνέχεια στράφηκε προς την κλειδωμένη πόρτα πίσω από την οποία ο Χάρι κρυβόταν. «Άκου, Χάρι... Αυτό που συνέβη στην τάξη...» Σταμάτησε για μια στιγμή, ψάχνοντας για τις σωστές λέξεις «Είμαι σίγουρη ότι ήταν κάποιο μεγάλο λάθος. Θα παρασκεύασα λάθος το φίλτρο.»
«Μα εσύ ποτέ δεν παρ--Ώχ!» Ο Ρον έβγαλε έναν ήχο σαν κάποιος να πάτησε το πόδι του, κι ύστερα σώπασε.
«Χάρι;» άρθρωσε η Ερμιόνη, στεκόμενη τόσο κοντά στην πόρτα, σαν να στηριζόταν σε αυτή «Βγες έξω, σε παρακαλώ; Ξέρουμε ότι δεν είναι δικό σου λάθος. Δεν ήξερες τι έκανες. Θα πάμε στον καθηγητή Ντάμπλντορ και θα του πούμε τα πάντα.»
Η πόρτα άνοιξε ξαφνικά. Η Ερμιόνη πισωπάτησε, χάνοντας την ισορροπία της, και έπεσε πάνω στο Ρον, ο οποίος την έπιασε την τελευταία στιγμή.
«Μην. Τολμήσεις.» γρύλισε ο Χάρι, τονίζοντας καθαρά την κάθε λέξη.
Όταν οι φίλοι του τον κοίταξαν, ο Ρον άνοιξε το στόμα του σοκαρισμένος και η Ερμιόνη εισέπνευσε απότομα.
«Χάρι, τι...» Η φωνή της τραύλισε καθώς έδειξε, με λίγο τρεμάμενο χέρι, το πρόσωπο και το χέρι του Χάρι. Ο Χάρι κοίταξε το είδωλό του στον καθρέφτη και είδε ρυάκια και κηλίδες από αίμα στο πρόσωπό του. Κοίταξε το ματωμένο χέρι του. Το μελέτησε, έκπληκτος, σαν να μην άνηκε σ’ αυτόν,και στη συνέχεια στράφηκε προς τους φίλους του:
«Θα είμαι μια χαρά. Δεν είναι σημαντικό τώρα.» Για μια στιγμή στάθηκε στοχαστικός, σαν να προσπαθούσε να πάρει μια απόφαση. «Πρέπει να μου υποσχεθείτε ότι δε θα πείτε σε κανέναν καθηγητή για το τι συνέβη στην τάξη.»
«Μα Χάρι ... Ο Ντάμπλντορ πρέπει να ξέρει γι 'αυτό! Ο Σνέιπ δεν επιτρεπόταν να το κάνει αυτό. Είναι εντελώς παράνομο!» Η Ερμιόνη ήταν καθαρά θυμωμένη. Ήταν φανερό από τη στάση της και τα σκληρά χαρακτηριστικά του προσώπου της. Ο Ρον απομακρύνθηκε από αυτήν, κρατόντας μια ασφαλή απόσταση. «Πρέπει να πάς στον καθηγητή Ντάμπλντορ και να του πεις τα πάντα!»
Ο Χάρι προσπάθησε να φανταστεί τη συνομιλία στο μυαλό του.
«Κύριε διευθυντά, έχω να σας πω κάτι. Ο καθηγητής Σνέιπ με έκανε να πιω ένα φίλτρο που φανερώνει τις βαθύτερες επιθυμίες κάποιου και στη συνέχεια αποδείχθηκε ότι αυτό που θέλω περισσότερο είναι... Ο καθηγητής Σνέιπ. Ήθελα να με πάρει, και στη σκέψη αυτή ερεθίστηκα. Και το είδαν όλοι...»
«Ω, αυτό είναι πραγματικά ένα σοβαρό πρόβλημα. Ίσως θα ήθελες σταγόνες λεμονιού;»
«Χάρι; Χάρι, μ 'ακούς;» Η φωνή της Ερμιόνης διαπέρασε τις σκέψεις του Χάρι, επαναφέροντάς τον στο παρόν.
«Οχι!» φώναξε ξαφνικά. «Δε θα πω σε κανέναν γι’ αυτό! Ούτε κι εσείς!»
«Μα Χάρι--» Ο Ρον προσπάθησα να πει κάτι.
«Αν θέλεις να με προδώσεις, σε παρακαλώ, πήγαινε και πες το σε όλους όσους συναντήσεις. Αλλά μη με ξαναπλησιάσεις ποτέ αν το κάνεις!»
Ο Ρον, αμήχανος, κοίταξε μακριά.
«Ο Σνέιπ πιθανώς θα γέλασε πολύ όταν έφυγα. Τι... Τι είπε;» Ο Χάρι μπορούσε να νιώσει μια νότα δισταγμού στη φωνή του.
«Τίποτα.» Ερμιόνη κοίταξε λυπημένα τον φίλο της. «Έδειχνε χλωμός και έμεινε στο γραφείο του, κοιτάζοντας την πόρτα.»
«Ειλικρινά, φαιρόταν παράξενα,» είπε ο Ρον. «Όταν ο Μαλφόι χαχάνισε, ο Σνέιπ απλώς γύρισε την πλάτη του στην τάξη και τελείωσε το μάθημα και είπε σε όλους μας να φύγουμε.»
«Εκτιμώ πως θα ήθελε να διασκεδάσει μόνος τη νίκη του,» είπε ο Χάρι, πικρά, τρίζοντας τα δόντια του. «Ο διάσημος Χάρι Πότερ τελικά καταστρεμένος και ταπεινωμένος από τον Σέβερους Σνέιπ.»
«Χάρι, δεν νομίζω,» άρχισε η Ερμιόνη, αλλά διακόπηκε από μία κοφτερή άγρια ματιά από τον Χάρι.
«Ο Σνέιπ είναι ένα μοχθηρό κάθαρμα, και τίποτα δεν μπορεί να το αλλάξει αυτό. Τελικά κέρδισε! Ω, πόσο περήφανος πρέπει να είναι!» Η φωνή του έτρεμε από οργή, την οποία μόλις και μετά βίας συγκρατούσε.
Τότε η πόρτα της τουαλέτας άνοιξε και ένας πρωτοετής μαθητής μπήκε.
«Δε βλέπεις ότι τη ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩ;!» φώναξε Ο Χάρι και το αγόρι χλώμιασε σαν νεκρός και έτρεξε έξω χωρίς λέξη.
«Ηρέμησε, Χάρι» ψιθύρισε η Ερμιόνη. «Θέλουμε να σε βοηθήσουμε μόνο.»
«Ωραία. Τότε φέρτε μου τον αόρατο μανδύα μου. Εδώ.»
***
Ο Χάρι διέσχιζε τους διαδρόμους φορώντας τον αόρατο μανδύα του, προσπαθώντας να μην πέσει πάνω σε κανένα από τους μαθητές που τριγύριζαν εκεί. Αναρωτήθηκε πώς μπορούσαν να γελούν τόσο αμέριμνα και να αστειεύονται, όταν όλος ο κόσμος καταστρεφόταν;
Κάθε λίγο και λιγάκι τα αυτιά του έπιαναν κομμάτια από προτάσεις:
"Ο Πότερ... Φαινόταν... Σνέιπ... Σοκ... Πλάκα..."
Ώστε οι φήμες έχουν ήδη αρχίσει να διαδίδονται, σκέφτηκε ο Χάρι θυμωμένα. Λαμπρά. Απλώς αναθεματισμένα γαμημένα λαμπρά...
«... και τότε ο Πότερ άρχισε να κλαίει. Μπορούσες πραγματικά να δείς τη στύση του μέσα από το παντελόνι του όταν άρχισε να περπατάει μέσα στην τάξη προς τον Σνέιπ!» Στο άκουσμα της φωνής του Ντράκο Μαλφόι ο Χάρι γύρισε απότομα και είδε τον μισητό εχθρό του να περιγράφει, στο κοινό που είχε μαζευτεί γύρω του, το περιστατικό στην τάξη. Όλοι βρυχίονταν από τα γέλια, συμπεριλαμβανομένου και του Malfoy ο οποίος στη προσπάθειά του να περιγράψει το γεγονός, άρχισε να μιμείται τον Χάρι. Αφού πήρε μια γελοία έκφραση, άπλωσε το χέρι του και κινήθηκε προς τον Γκόιλ, σκοντάφτοντας και κοιτάζοντάς τον με λατρεία να κυριαρχεί στο ονειρικό πρόσωπό του. «Έχεις τα πιο όμορφα μάτια του κόσμου...» είπε ρουθουνίζοντας και με αναφιλητά. «Πάρε με, Severus...»
Οι Σλίθεριν ξέσπασαν σε τόσο δυνατά γέλια που έκαναν τα τύμπανα των αυτιών του Χάρι να πονέσουν. Ο Μαλφόι γελούσε τόσο πολύ που χρειαζόταν να κρατηθεί από τον Κράμπε, για να μην πέσει.
Ο Χάρι κυριαρχήθηκε από οργή. Ήθελε να ορμήσει στον Μαλφόι και και να ξεσκίσει αυτό το ηλίθιο χαμόγελο από το άσχημο, φαντασμένο πρόσωπό του.
«Αν ο Πότερ εμφανιστεί στο δείπνο,» είπε ο Ντράκο χαχανίζοτας, προσπαθώντας να πάρει ανάσα, «θα μετανιώσει που γεννήθηκε!»
Κρύες σταγόνες ιδρώτα εμφανίστηκαν στο μέτωπο του Χάρι. Επαναλαμβάνοντας στον εαυτό του πως θα πρέπει να κρατήσει την ψυχραιμία του, σταμάτησε σε μια γωνιά, έκλεισε τα μάτια του και κάλυψε τα αυτιά του.
Έπρεπε να ηρεμήσει. Δεν μπορούσε να αποκαλυφθεί τώρα. Θα τον έτρωγαν ζωντανό. Η επιθυμία να σκίσει το χαμόγελο από το πρόσωπο του Μαλφόι τώρα δεν ήταν τίποτα σε σύγκριση με τη ντροπή που ένιωθε, και το ότι θυμόταν την αξιοθρήνητη παράστασή του έπαιζε σημαντικό ρόλο. Ήταν πολύ αδύναμος για να το αντιμετωπίσει αυτό. Ναι, ήταν αλήθεια, είχε έρθει πρόσωπο με πρόσωπο με τον Βόλντεμορτ τέσσερις φορές, αλλά ήταν απλώς ένας μάγος που απείλησε το Χάρι και τους αγαπημένους του. Τώρα, ο Χάρι θα έπρεπε να αγωνιστεί όχι μόνο με ολόκληρο το σχολείο, αλλά και με τη δική του ντροπή και ταπείνωση. Η εντελώς συντριμμένη αυτοεκτίμησή του ήταν πολύ δυνατός αντίπαλος.
Ήθελε να εξαφανιστεί, να διαλυθεί στον αέρα. Να γίνει αόρατος για πάντα.
Δεν μπορούσε να εμφανιστεί ποτέ σε κανέναν ξανά. Φαντάστηκε ότι έπρεπε να φύγει από το Χόγκουαρτς. Αλλά πού να πήγαινε; Το Χόγκουαρτς ήταν το σπίτι του. Δεν μπορούσε να το αφήσει. Δεν είχε άλλο μέρος να πάει.
Πήρε μερικές βαθιές ανάσες, προσπαθώντας να ελέγξει την καταιγίδα μέσα του, και μετά άνοιξε τα μάτια του. Οι Σλίθεριν, τρεκλίζοντας από τα γέλια, κατευθύνονταν προς τη Μεγάλη Τραπεζαρία. Ο Χάρι αναστέναξε και έσυρε τον εαυτό του στον κοιτώνα.
***
«Χάρι; Είσαι εδώ;» Στη σιωπή που επικρατούσε στην κρεβατοκάμαρα ακούστηκε ο ψίθυρος του Ρον. Ο Χάρι άγγιξε απαλά την κουρτίνα του κρεβατιού του. Ο Ρον έβγαλε έναν αναστεναγμό ανακούφισης και πήγε στο κομοδίνου του φίλου του. «Σου έφερα λίγο φαγητό, φίλε.» Ο Ρον κράτησε προτεταμένο ένα πιάτο. Το χέρι του Χάρι εμφανίστηκε, το άρπαξε και το τράβηξε κάτω από τον αόρατο μανδύα. Ακούγονταν ήχοι χειλιών που χτυπιούνταν και κατάπωσης. Ο Ρον κάθισε στο κρεβάτι, περιμένοντας υπομονετικά μέχρι ο φίλος του να τελειώσει. Όταν ο Χάρι του έδωσε το πιάτο, μουρμουρίζοντας ευχαριστώ, ο Ρον ξερόβηξε και ρώτησε, «Πώς είσαι; Εντάξει;»
Για μια στιγμή υπήρξε σιωπή.
«Εκτός από το ότι όλοι νομίζουν ότι είμαι γκέι και ένας άρρωστος ανώμαλος, όλα είναι εντάξει.»
|
| | | | |
| Dodaj komentarz | | | | | Zaloguj się, żeby móc dodawać komentarze.
|
| | | | |
|
| Logowanie | | | |
Nie jesteś jeszcze naszym Użytkownikiem? Kilknij TUTAJ żeby się zarejestrować.
Zapomniane hasło? Wyślemy nowe, kliknij TUTAJ.
|
| | | | |
| Gdzie można nas znaleźć/Where you can find us | | | | | | | | |
| Ważne | | | |
If you're from another country and you've registered, send us an e-mail with your login, so we can activate your account: ariel_lindt@wp.pl
Nie wyrażamy zgody na kopiowanie i umieszczanie naszych ficków i tłumaczeń w innych miejscach!
Ariel & Gobuss |
| | | | |
| Shoutbox | | | | Tylko zalogowani mogą dodawać posty w shoutboksie.
|
| | | | |
|
( Proszę zróbcie coś z tym